A transparencia, o acceso á información pública e as normas de bo goberno deben ser os eixos fundamentais de toda acción política. Só cando a acción dos responsables públicos sométese a escrutinio, cando os cidadáns poden coñecer como se toman as decisións que lles afectan, como se manexan os fondos públicos ou baixo que criterios actúan as nosas institucións poderemos falar do inicio dun proceso no que os poderes públicos comezan a responder a unha sociedade que é crítica, esixente e que demanda participación dos poderes públicos.

Os países con maiores niveis en materia de transparencia e normas de bo goberno contan con institucións máis fortes, que favorecen o crecemento económico e o desenvolvemento social. Nestes países, os cidadáns poden xulgar mellor e con máis criterio a capacidade dos seus responsables públicos e decidir en consecuencia. Permitindo unha mellor fiscalización da actividade pública contribúese á necesaria rexeneración democrática, promóvese a eficiencia e eficacia do Estado e favorécese o crecemento económico.

A presente Lei ten un triplo alcance: incrementa e reforza a transparencia na actividade pública -que se articula a través de obrigacións de publicidade activa para todas as Administracións e entidades públicas-, recoñece e garante o acceso á información -regulado como un dereito de amplo ámbito subxectivo e obxectivo- e establece as obrigacións de bo goberno que deben cumprir os responsables públicos así como as consecuencias xurídicas derivadas do seu incumprimento -o que se converte nunha esixencia de responsabilidade para todos os que desenvolven actividades de relevancia pública-.

Nestas tres vertentes, a Lei supón un importante avance na materia e establece uns estándares homologables ao do resto de democracias consolidadas. En definitiva, constitúe un paso fundamental e necesario que se verá acompañado no futuro co impulso e adhesión por parte do Estado tanto a iniciativas multilaterais neste ámbito como coa firma dos instrumentos internacionais xa existentes nesta materia.