Concello da Coruña

Introdución

O cambio climático ocasionado pola acción do home e o aumento dos gases efecto invernadoiro (GEI), efecto coñecido como quecemento global, provocarán que a temperatura media da superficie do planeta aumente entre 1,4 e 5,8°C de aquí ao 2100, a pesar de que os invernos son máis fríos e violentos, segundo cifras da ONU. Prevese que estes cambios repercutan gravemente no ecosistema planetario, así como nos sistemas económicos dos países. É por isto que en 1997 os países industrializados comprometéronse a executar medidas para reducir os gases de efecto invernadoiro, principais causantes do cambio climático.

Protocolo de Kioto

O Protocolo de Kioto sobre o cambio climático foi inicialmente adoptado o 11 de decembro de 1997 en Kioto (Xapón), pero non entrou en vigor ata o 16 de febreiro do 2005. Pódese definir como un protocolo da Convención Marco das Nacións Unidas sobre o Cambio Climático (CMNUCC), e un acordo internacional que ten por obxectivo reducir as emisións de seis gases de efecto invernadoiro que causan o quecemento global nunha porcentaxe de 5,2% con respecto aos niveis de 1990. Isto significa que se as emisións destes gases en 1990 alcanzaron o 100%, para o 2012, ano que expira o acordo, deberían reducirse como mínimo ao 95%. Hai que subliñar, non obstante, que esta porcentaxe foi cualificada por moitos como un acordo de mínimos, insuficiente para deter o proceso de cambio climático global. Os gases sobre os que se actúa son: dióxido de carbono (CO2), gas metano (CH4) e óxido nitroso (N2Ou), ademais de tres gases industriais fluorados: hidrofluorocarbonos (HFC), perfluorocarbonos (PFC) e hexafluoruro de xofre (SF6).

O Protocolo de Kioto é, polo tanto, un acordo de transcendencia internacional e paradigma de todas as medidas relativas á redución da contaminación ambiental mundial. O compromiso ao que acceden os 187 países que asinaron o acordo non significa que cada nación deba reducir as súas emisións de gases regulados nun 5% como mínimo, senón que esta é unha porcentaxe a nivel global xa que cada país ten as súas propias porcentaxes de diminución.

Neste contexto, os obxectivos da Unión Europea son aínda máis ambiciosos xa que marcan reducir un 8% as emisións de gases de efecto invernadoiro no termo do ano 2012. No caso de España, os obxectivos establecidos son de non aumentar máis dun 15% as emisións de gases de efecto invernadoiro no mesmo período respecto das de 1990. Nunha primeira análise, a realidade española é bastante preocupante posto que as emisións de efecto invernadoiro aumentaron nun 38% entre 1990 e 2002. Esta cifra duplica con fartura o compromiso do Goberno ante a UE.

Cumes do Clima

No 2008 tivo lugar a comunicación coñecida como “As 2 veces 20 para o 2020 da Comisión ao Parlamento Europeo, ao Consello, ao Comité Económico e Social Europeo e ao Comité das Rexións”, na que se fixaban os seguintes obxectivos clave: que o 20% da enerxía consumida fose subministrada a partir de fontes de enerxía renovables e acadar un 20% de redución nas emisións de GEI.

No Cume de Cancún para o Cambio Climático, realizado entre o 29 de novembro e o 10 de decembro do 2010, os 194 países asistentes estableceron como obxectivo para o 2020 a redución das emisións GEI entre o 25 e o 40%, con respecto ás de 1990. Este compromiso incumbe a todos os países vinculados ao Protocolo de Kioto. O xa coñecido como "Acordo de Cancún" é máis ambicioso que o de Kioto aínda que por agora non existen compromisos concretos por parte dos países implicados e non se estableceron mecanismos de control. Ambas as cuestións debatéronse na reunión para o cambio climático organizada polas Nacións Unidas en decembro do 2011 en Sudáfrica.